Tekst en muziek: Elsbeth Vernout
Uit: Deze en genen, 2006

Of het nou sambal goreng boontjes is
Of het nou sajour lodeh, ajam koening is
Of het nou ikan lombok of seroendeng is
Als het maar pedis is
Weet je zeker dat het niet mis is

Als het pedis is is het beter
Ik ruik het van een kilometer
Ik weet meteen hé dat is interessant
Daar gaat een liefhebber van zeer pikant

Sambal oelek, sambal badjak
Sambal trassi sambal manis sambal brandal
Sambal taotjo
Sambal djeroek en sambal goreng

Of hij nou blond of bruin of zwart is
Of hij nou dik is als een olifant in Artis
Of hij nou heel gewoon of juist apart is

Als hij maar pedis is
Weet je zeker dat het niet mis is

Als hij pedis is is het beter
Ik eet ze graag een beetje heter
Wat ik zo graag onder mijn klamboe zie
Een man die hot is en ook zeer spicy

Sambal oelek, sambal badjak
Sambal trassi sambal manis sambal brandal
Sambal taotjo
Sambal djeroek en sambal goreng

 

Tekst: Elsbeth Vernout, Muziek: Femke Molenaar
Uit: Deze en Genen, 2006

Ik ben een Hollands type, met een vleugje Indisch bloed
Ik eet graag rijst met pinda's, maar ook stamppot smaakt me goed
‘k bid net zo goed voor nasi, als voor een bruine boon
Ben blank met zwarte haren, een echte troetelallochtoon

Leve onze polder
Leve Beatrix
Ik ben de ideale
Multiculti mix

Het opent heel wat deuren, als je licht exotisch bent
Ik krijg heel snel subsidie, ook al heb ik geen talent
Met Sinterklaas een Hollander, maar is het Suikerfeest
Dan doe ik snel een hoofddoek om, en snoep het allermeest

Ik ben een Nederlander
Kom van het platteland
Maar als het mij goed uitkomt
Dan noem ik me migrant

Ik hou me wel gedeisd want ik weet maar al te goed
Dat ik als troetelallochtoon me wel gedragen moet

Ja stel één Marokkaan rooft een tasje op de straat
Dan slaat die tolerantie heel snel om in rassenhaat

Leve nieuwe haring
Leve kouseband
Ik ben een wereldburger
Da's een allochtoon op stand

Leve onze polder
Leve Beatrix
Ik ben de ideale
Multiculti mix

Nanananana
Nananananana
Kleine Chineesje Ching Chang Chong
Waar ga je naar toe met je dingdangdong....

 

Tekst en muziek: Elsbeth Vernout, Arrangement: Gerbrand van Kolck
Uit: Deze en Genen, 2007


Het was een mooie vrouw, heel jong nog toen ze naar de Oost vertrok
Ze leidde samen met haar man het plantersleven
En ze stichtten een gezin en ze was dronken van geluk
Toen de liefde hen een dochter had gegeven

Toen kwam de oorlog en haar man werd ingescheept naar Burma toe
En zij belandde met haar dochter in kamp zeven
Het was malaria dat dochterlief en man de das om deed
Zijj was de enige die wist te overleven

En de tijd verstreek
Wat de tijd nou eenmaal doet
En het leven ging verder
Wat het leven nou eenmaal doet

Ze ontmoette hem op 't voordek van de boot naar Nederland
Hij had net als haar zijn jong gezin verloren
En die twee hebben zich daar uit pure wanhoop vastgeklampt
Aan elkaar tot weer een dochter werd geboren

Het verleden bleef hen roepen en ze zijn toen teruggekeerd
Terug naar Indië alwaar ze zijn gaan wonen
Maar haar man was somber en hij dronk zijn boze buien weg
Hij werd tot in de dood vervolgd door nare dromen

En de tijd verstreek
Wat de tijd nou eenmaal doet
En het leven ging verder
Wat het leven nou eenmaal doet

Het was een oude vrouw die met haar dochter terugtrok naar Den Haag
Vragen over vroeger daar kon ze niet tegen
Ze leefde anoniem die vrouw met fresiaatjes voor het raam
Het verleden heeft ze consequent verzwegen

Maar nog éénmaal heeft ze uit het diepste van haar hart geschreeuwd
Over wat het leven haar heeft aangedaan
Toen de keizer van Japan daar naast de koningin verscheen
Is ze hem met paraplu te lijf gegaan

En de tijd verstrijkt
Wat de tijd nou eenmaal doet
En het leven gaat verder
Wat het leven nou eenmaal doet

Tekst: Elsbeth Vernout, Muziek: Skin, Len Arran
Uit: Deze en Genen, 2006

Hoe kon ik weten hoe koud Nederland zou zijn?
Zij, door de wind gehard en ik zo teer en fijn
‘K deed altijd zonder klagen wat men van me vroeg
Ik kweekte ook een laagje ijs, maar niet genoeg

Huil maak muziek, zing het uit, toe
Uit je verdriet, schreeuw het uit, toe
Ik bloed niet, maar de woede groeit onderhuids

Huil maak muziek, zing het uit, toe
Uit je verdriet, schreeuw het uit, toe
Ik bloed niet, maar de woede groeit onderhuids

Ik zei steeds `nee' als mij een hand werd aangereikt
Ik lachte vriendelijk maar niets is wat het lijkt
Ik, houd mijn waardigheid maar word zelden meer geraakt
Bang voor gevoelens die ik ooit heb meegemaakt

Huil maak muziek, zing het uit, toe
Uit je verdriet, schreeuw het uit, toe
Ik bloed niet, maar de woede groeit onderhuids

Huil maak muziek, zing het uit, toe
Uit je verdriet, schreeuw het uit, toe
Ik bloed niet, maar de woede groeit onderhuids