Tekst: Elsbeth Vernout/ Muziek: Ruloff Manuputty


Een monument

Onder, onder, onder de bomen

Het is veertig jaren later
En er staat een monument
Op het veld waar eens de school was
Glanst een beeld je tegemoet
Onder, onder, onder de bomen
Met een bankje voor gemijmer en gesprek
Daar is behoefte aan, vooral op deze plek
Een plaats waar mensen samenkomen
En dat werd verdorie tijd
Er staat een monument
Onder de bomen
Onder, onder, onder de bomen

En ik hoor dwars door het ruisen van de wind
De schelle stemmen van het nooit vergeten kind
Wij willen leven! Wij willen leven! Wij willen leven!

Het is veertig jaren later
En er is wat afgepraat
Ligt een beeld niet te gevoelig
En waarom moet het juist hier
Onder, onder, onder de bomen
En het vuur is vele malen opgelaaid
Maar nu wordt het gras er wekelijks gemaaid
Laat de rust nu wederkomen
Ja dat werd verdorie tijd
Er staat een monument
Onder de bomen
Onder, onder, onder de bomen
En ik hoor dwars door het ruisen van de wind
De schelle stemmen van het nooit vergeten kind
Wij willen leven! Wij willen leven! Wij willen leven!

Onder, onder, onder de bomen

Maar ja zo'n monument mag er niet komen...